Je stapt uit je bed rond een uur of negen,
Nog brak van gisteren, wat kwam jij jezelf weer tegen,
Je vraagt je af hoe je vandaag door gaat komen,
Waarna je het fantastische idee krijgt, ik ga naar gebouw E stormen!
Vanaf 10:00 uur zwaait de deur open met zwier,
Tenzij Gijs weer eens vecht met zijn wekker, die arme klier.
Maar ben je binnen? Dan wacht je een warm onthaal,
Thee, koffie, of een biertje van de (non-statutaire) kardinaal.
Gijs, Thomas, Eline en Niek — ons glorieuze viertal,
Met bestuurservaring én het charisma van een talkshowpanelzaal.
Ze runnen De Smeetskring als een goed geoliede machine,
Met een toefje chaos, sarcasme en een vaste koffieroutine.
De Playstation draait overuren, de Switch wordt veel te warm,
En bij elk potje FIFA is er wél iemand die roept: "Hey kut scheids, dat was op z'n arm!"
Hitster schalt door de speakers — één fout en je drinkt,
En voor je 't weet, staat er weer een zevendronk die menig lid zo afvinkt.
De kamer is geen kamer, het is een tweede thuis,
Een plek waar de koffie gratis is en niemand wil naar huis.
En tussen de statuten (ergens onder het stof),
Leeft het non-statutaire vermaak — brutaal en dof.
Want hier is het bestuur niet enkel paraat voor je vraag,
Maar ook voor een biertje, een grap, of even helemaal niets vandaag.
E207 & E208: tempel van laksheid en toch productief,
Waar menig fiscaal wonder begon — of mislukte, maar dat is relatief.
Dus proost op kamer én bestuur nummer 55,
Voor wie deze kamers geen hok zijn, maar een levendig archief.
Van slappe koffie, sterke verhalen, en vriendschap zonder stennis en stampij,
De plek waar je binnenstapt, blijft hangen, en jezelf kan zijn, helemaal jij.
