Mei wordt juni, de dagen worden langer.
Er hangt iets in de lucht, de studenten worden banger.
Het zijn niet de pollen, waarvan menig moet niezen,
Het zijn de tentamens, dus voor een student weinig te kiezen.
Het is breed bekend: de studie haalt zichzelf niet,
Dus een ware volksverhuizing, met zijn allen naar de bieb.
Van buiten net een Sovjetflat, zo grijs en verlaten,
Louter bezocht door de grootste studie fanaten.
Maar nu is het anders, nu blokt elke student hier voor een goed resultaat,
En voor de schaarse plekken het gevecht aangaat.
Tijd om te gaan, zoeken naar een plek,
Nog even een broodje, voor ik vertrek.
Na een proef is het bepaald, het einde van het reserveren is een feit,
Steeds sneller op de fiets, ben ik nog op tijd?
Ik kom binnen, en wordt door het mokkende balie personeel begroet,
De geur van slechte koffie komt me al tegemoet.
Ik kijk eens rond, en zie een wegschietende muis,
Het is hier niet bepaald stil, het lijkt wel een studentenhuis.
Toch maar naar de tweede verdieping, kan ik nog een handdoekje leggen?
Hier kan ik me concentreren, niemand durft iets te zeggen.
Want hier geen politie, maar streng overziend personeel,
Die regeren met een ijzeren vuist, houden iedereen in het gareel.
Ik heb geluk, er is nog net een plek.
Maar ik moet al naar het toilet, dus leg mijn spullen neer en vertrek.
Ik wacht al een kwartier voor een bezet toilet, wat is er aan de hand?
Heeft iemand voor mij zoveel plezier met de Newsflush en Pleekrant?
Na deze korte onderbreking kan ik eindelijk beginnen met studeren,
Ik doe mijn boek open, en ga het eens proberen.
Mijn aandachtsspanne laat me na enkele minuten in de steek,
Toen ik werd afgeleid door mijn telefoon, en een uur op TikTok keek.
Toch weer terug naar de boeken, al maakt dit mij niet blij,
De zon gaat alweer onder, de dag schiet zo voor bij.
Na deze dag is het dan toch daar, het moment van aanvaarding,
Ik ga bij dit vak, toch maar voor de herkansing.
De circulaire redactie wenst u veel succes met uw tentamens.
