Op dinsdag 11 april werd op de jaarlijkse Almanakborrel – dit keer in samenwerking met de “Financial Astronauts” van EJP – de fameuze Smeetskring almanak uitgereikt door de Almanakcommissie, bestaande uit Bram Koppelmans, Sjoerd Kormelinck, Jeroen Steenks en de beeldschone Juliët Koopman; een boekwerk waarin traditiegetrouw op ludieke wijze wordt teruggekeken op het afgelopen kalenderjaar. Aangezien de Circulairecommissie van dit jaar twee almanakveteranen in de gelederen heeft, leek het ons een goed idee om dit bijzondere stukje Smeetskringliteratuur eens goed onder de loep te nemen, om te kijken in hoeverre de uitgave van dit jaar kan tippen aan vorige edities.
“Never judge a book by its cover”, maar dat is natuurlijk wel het eerste wat opvalt. Met grote witte en rode letters, sterk contrasterend met de donkerblauwe achtergrond, is het duidelijk dat de vormgevers/auteurs dit jaar zijn gegaan voor een eenvoudig en strak ontwerp, in tegenstelling tot de kleurrijke kaft van vorig jaar. Het glanzende lint dat de letters doorkruist, wat ongetwijfeld wat extra Smeetskringcenten heeft gekost, zorgt daarbij voor enige speelsheid, en geeft daarmee extra glans aan het thema van dit jaar: “Door het lint”. Wat dit verder inhoudt, is aanvankelijk echter nog niet duidelijk, wat de lezer de prikkel geeft het boek open te slaan.
In tegenstelling tot voorgaande jaren is op de eerste schutbladen niet gekozen voor een creatieve foto van de commissie, maar een voor een illustratie van het spel “Mens erger je niet”. Althans, de Smeetskring variant wel te verstaan: “Smeets erger je niet”, waarmee de lezer aanvankelijk het idee krijgt dat het thema van dit jaar verband houdt met agressief door het lint gaan bij een oer-Hollands gezelschapspelletje, wellicht een tikkeltje luguber. De humor die verstopt zit in het veranderen van het woord “Mens” in “Smeets”, doet de mondhoeken dan wel weer krullen. Desalniettemin spoort de gecreëerde onduidelijkheid aan om snel door te bladeren om te zien wat deze editie nog meer in petto heeft.
Traditiegetrouw wordt de almanak afgetrapt met de voorwoorden, waarin duidelijk wordt wat bedoeld wordt met het thema. Hoewel menig Smeetskringer het ondertussen wellicht al vergeten is stond 2022 – het jaar waarop wordt teruggeblikt – deels in het teken van het einde van de coronacrisis, waarmee studenten naar lange tijd weer de kans kregen om volledig door het lint te gaan (in positieve zin welteverstaan). Het feit dat de vereniging dit jaar geleid wordt door Lucas van Laarhoven, die als geen ander in het verleden heeft laten zien hoe je je studie kan verwaarlozen in ruil voor feest, geeft daar tevens blijk van. Ook gewaardeerd docent Gerard Staats geeft aan dat hij blij is dat de collegezalen weer geopend zijn voor studenten. Hoewel het fysiek openen van de collegezalen, en daarmee het einde van opgenomen videocolleges wellicht voor wat frustratie zorgt bij enkele Smeetskringers, die nu met hun brakke hoofd na een avondje stappen gewoon vroeg uit hun nest moeten komen om naar de campus te komen voor college, onderschrijven wij als commissie dat het prettig is dat de campus weer tekenen van leven vertoond. Ook Marc Meeuwis, broer van Tilburgs’ trots: Guus Meeuwis en Directeur citymarketing Tilburg, geeft in zijn voorwoord aan hoe belangrijk sociale verbinding is in het kader van persoonlijke ontwikkeling, en hoe naast de studenten ook de stad zelf momenteel ‘door het lint’ gaat. Kortom, een en al positiviteit in de voorwoorden.
Dat positieve karakter van de voorwoorden loopt echter gelijk een forse deuk op als een bladzijde verder de welbekende ‘Ranking te stars’ rubriek tevoorschijn komt, met als eerste de vragen: “wie gaat er als eerste dood?”, “wie pleegt er als eerste een moord?” en “wie wordt er als eerste vermoord?”. Dat deze lugubere vragen gesteld worden is misschien ook niet heel vreemd gezien het feit dat bij die tweede vraag twee leden van de commissie zelf op de eerste en tweede plek staan… Misschien is het verstandig dat de heren zichzelf binnenkort onderwerpen aan een test om te kijken of zij wellicht wat psychopathische trekjes vertonen (zeker dhr. Koppelmans die bekend staat als fervent PSV-hooligan). Wat verder opvalt; het feit dat onze voorzitter bekend staat als groot feestbeest wordt hier wederom bevestigd (wat wellicht verband houdt met het feit dat over het algemeen ook verwacht wordt dat hij als eerste dood zal gaan), Sammy Verpoort is verkozen als een van de meest fanatieke sportsters binnen de Smeetskring (waar zij uiteraard trots op mag zijn), en Laurens Handels kan alvast op de ‘ones to watch list’ van de overheid (met name de FIOD) aangezien hij blijkbaar de grootste crimineel is binnen de Smeetskring. Het is altijd leuk om deze rijtjes in gedachte te houden naarmate de tijd verstrijkt. Afijn, we gaan door.
Ook het bestuur mag zoals altijd een eigen woordje doen. Onze praeses vond het blijkbaar passend om in zijn eerste alinea te benoemen dat in zijn geboortedorp de cultfilm “New Kids” is opgenomen. Of dat nu echt iets is om als praeses van de toch ogenschijnlijk keurige Tilburgse fiscalisten vereniging mee te koop te lopen is natuurlijk maar zeer de vraag. Hij geeft ook aan dat hij niet alleen in staat is om op feestjes door het lint te gaan (wat uiteraard al bekend was), maar dat hij daar ook in negatieve zin toe in staat is op het voetbalveld (gezien zijn gebrekkige voetbalkwaliteiten is dat ook niet vreemd). Daarnaast geeft hij op schaamteloze wijze aan dat hij een ‘legitieme’ reden denkt te hebben om zijn studie op een ‘lager pitje’ te zetten (lees: compleet te verwaarlozen) i.v.m. zijn bestuursjaar. Meneer vergeet daarbij even te vermelden dat de meeste mensen waar hij in september 2018 als student mee begonnen is al zijn afgestudeerd, of dit jaar zullen afstuderen. Afijn, de jongere Smeetskringers zullen de komende jaren in ieder geval nog lekker kunnen genieten van het feestbeest dat Lucas van Laarhoven heet.
Hoewel onze penningmeester Rutger van Elk verkozen is tot een van de meest relaxte personen binnen de Smeetskring (zie de ‘Ranking de Stars’ rubriek), geeft ook hij aan dat hij soms in staat is om wel degelijk door het lint te gaan, bijvoorbeeld bij een potje FIFA (in negatieve zin, hij is simpelweg dan ook niet zo goed in dit computerspelletje), of bij een wedstrijd van het Nederlands elftal. Rutger, ook wij zullen het moment dat Wouter “bobo” Weghorst op een vrijdagavond in december midden in de woestijn met de punt van zijn schoen de 2-2 maakte tegen Argentinië ook nooit vergeten.
Wat betreft het voorwoord van onze Secretaris Louka Geurts willen wij als commissie toch graag even aangeven dat ‘door het lint gaan’ op een feestje met een spa rood natuurlijk niet mogelijk is. Hoe nietig ook, dit zijn toch slordigheden die afbreuk doen aan het leesgenot, en daarmee buitengewoon storend zijn.
Onze Viezevoorzitter Floor Nijenhuis spant echter de kroon wat betreft de bestuurspraatjes met een ijzersterk stuk over persoonlijk succes aangaan en overwinnen van uitdagingen. Haar benoeming van iedere Smeetskringer tot winnaar roept wat traantjes op, waarmee deze almanak ook nog een sentimenteel randje krijgt.
Uiteraard wordt elke almanak ook gekenmerkt door haar zogeheten themapagina’s, met deze keer: “Dilemma op dinsdag” en een “puntenverbindpuzzel”, die de tezamen toch een beetje doen denken aan de Donald Duck, een “Black Stories” rubriek, waar werkelijk geen hol van te begrijpen is, twee “wistjedatjes”-pagina’s die enerzijds een mooi inzicht geven in het kleurrijke ledenbestand van onze verenging maar anderzijds ook behoorlijk wat vragen oproepen, en tot slot een “Stressthermometer”, waarmee de lezer zichzelf gezellig eens kan confronteren met zijn eigen emotionele instabiliteit. Gelukkig voor de lezers zijnde gediagnostiseerd als ‘gestrest type’ die na het lezen van deze rubriek het liefst de NS Reisplanner erbij willen pakken om te kijken wanneer de eerste beste intercity langskomt, geven de auteurs aan het einde nog wat tips om lekker te ontspannen. Gelukkig maar.
Natuurlijk hebben de vele commissies die de Smeetskring rijk is ook een bijdrage kunnen leveren, met als opdracht om een specifiek aangewezen commissie eens goed onder de loep te nemen. Deels hartstikke leuk, deels ook een teken van luiigheid van de Almanakcommissie, die blijkbaar geen zin had om dit zelf te doen. Jammer, maar goed, laten we doorgaan naar de inhoud. Als eerste viel het oog op de foto van de Almanakcommissie. “Crime scene” als onderwerp, wat dan ook duidelijk in de foto te zien was. Heel goed gedaan, al was er een specifiek ding waar het vlijmscherpe almanakoog van een van onze eigen veteranen op stuitte. De met (nep)bloed besmeurde almanak van vorig jaar was hem wat tegen het zere been, vandaar de ietwat geïrriteerde toon in sommige delen van dit artikel. Afijn, over het algemeen vonden wij de toon van de stukjes wat mild. Het leek er behoorlijk op dat de commissies hun best deden om elkaar te sparen, terwijl het een uitgelezen mogelijkheid was om elkaar een klein tikje uit te delen. Desondanks hebben wij van enkele plaagstootjes en de foto’s genoten, die in veel gevallen zeer origineel waren. Het tikje aan de studie ‘boekhouden’, zoals het werd genoemd door de Vakliteratuurcommissie en de beschrijving van de sport korfbal door de Activiteitencommissie (Jeroen Steenks als je dit leest, trek je conclusies) vonden wij wel het vermelden waard. Voor volgend jaar hopen wij dat er aan deze stukjes een voorbeeld genomen wordt, want de almanak mag wel voor wat meer opschudding zorgen.
Wat resteert is natuurlijk het jaaroverzicht, welk format klakkeloos is overgenomen van de vorige almanak (maar goed, dat format was dan ook ijzersterk), de gebruikelijke lulpraatjes van onze zusterverenigingen en vrienden van de fiscale E.H.B.O., Asset en Magister, en natuurlijk de fotopagina’s, waarin goed duidelijk wordt welke leden wellicht iets te veel tijd vrij maken voor Smeetskringactiviteiten…
Afijn, deze editie van de almanak doet ons deugd, en biedt wederom genoeg leesvoer voor alle actieve leden die de Smeetskring rijk is, zowel voor nu als voor later. We willen de commissie dan ook bedanken voor hun inzet dit collegejaar om weer een nieuwe editie van dit Smeetskringpronkstuk te construeren, waarmee onder het genot van een goed glas wijn (of desnoods een Spa rood…) teruggekeken kan worden op een turbulent Smeetskringjaar. Om met een positieve noot af te sluiten, graag even aandacht voor de mooie woorden van onze Floor betreffende het afgelopen jaar:
“We hebben bewezen dat we sterk en veerkrachtig zijn en dat we in staat zijn om te overwinnen, zelfs in de moeilijkste tijden (…) We hebben allemaal onze eigen overwinningen geboekt en we mogen trots zijn op wat we hebben bereikt. Eigenlijk verdienen we allemaal een lintje!”
