02-02-2022
18.30 uur
Te ijsbaan Stappegoor
De jubileumeditie van de skireis (5e jaar) stond op het punt te beginnen. Met een peloton aan Smeetskringers stonden we met smart te wachten op de bus die ons kwam ophalen voor een weekend om niet te vergeten. In dit verslag zal je lezen hoe de leden van deze prachtige vereniging het gebied Avoriaz zowel op, als naast de piste onveilig hebben gemaakt.
Het begon allemaal met een busreis waarin (voor de verandering) geen nachtelijke escapades zijn te vermelden. Bij de tussenstop in Eindhoven begonnen er wel lichtelijke twijfels te ontstaan over de après ski gelegenheden in Avoriaz, gezien het plaatselijk bejaardetehuis was uitgestroomd en in onze bus plaats nam. Voor de een van de busreis prettiger dan voor de ander. Sommigen hebben een volwaardige nacht slaap gehad in de bus, terwijl anderen de stoel waar ze uitzicht op hadden goed hebben bestudeerd. Uit mijn persoonlijke onderzoek kan ik concluderen dat er 183 stipjes en 97 streepjes op de achterkant van busstoel blijken te staan.
Rond 7.00 uur de volgende ochtend was het eerste wit te zien, wederom niet het gevolg van een nachtelijke escapade. Eenmaal aangekomen bij het depot waar onze spullen gedurende de dag bleven staan gingen we omkleden, flacons vullen en de ski’s ophalen. Voor sommigen waren het de eerste meters op de piste. Dat was ook wel aardig duidelijk te merken. Het leek net of we in een nieuwe Disney Film beland waren: ‘Bambi’s on ice’. Na een aantal valpartijen hadden de meesten het wel een beetje onder de knie en konden er flink wat kilometers gemaakt worden. Het prachtige gebied had een hoop voor ons te bieden met uitstekend geprepareerde pistes. Na de eerste dag was iedereen goed uitgeput en daarom zijn we vroeg gaan slapen (lees: vroeg in de ochtend).
Opstaan was op dag 2 voor sommigen nog wel een opgave, maar met een uitzicht over de met sneeuw omhulde bergen was de kater al snel weggespoeld. Zo ook bij onze voorzitter, die er een omstreden uitspraak uit gooide waar afgelopen jaar een voorzitter van enig studentencorps nog voor is afgetreden. Dit zal ik hier dan ook maar niet herhalen. Iedereen stond al vrij vroeg op de piste, zodat er in de middag nog tijd was om de ene na de andere Aperol Spritz naar binnen te werken. Vooral bij enig skireiscommissielid gingen ze er heel lekker in, dat was dan ook meteen het laatste wat we van de beste man gehoord hebben die dag. De voorzitter schaamde zich ervoor dat het om zijn huisgenoot ging. Met het commissielid op een oor ging de rest van de groep er nog een feestje van maken, waarbij de penningmeester zijn stempel heeft gedrukt op het budget van de skireis. Zelfs het bonnetje had hij in enigszins dronken status nog weten te bemachtigen, dus de boekhouding heeft er ook niet onder geleden. Wat later op de avond bevond de penningmeester zich op glad ijs, dit keer ging het niet om de centen maar om de morele overwegingen. Hierover kan ik alleen maar zeggen: Houd uw vrouw en kinderen thuis als u dit figuur binnen ziet lopen in de lokale horecagelegenheid. Mocht je nieuwsgierig zijn naar over wie dit gaat kan je voor Een en naam een keer de kamer binnenlopen. Deze avond werden er een hoop zakelijke punten uitgedeeld, echter niet aftrekbaar. De avond werd besloten door onze commissiegenoot te bekogelen met verscheidene etenswaren, gevolg van de titel “laffe borrelaar”.
De derde en tevens laatste dag stond in het teken van brak zijn en spierpijn hebben. Nog een laatste dagje genieten van alle poespas op en rond de piste. Na in de ochtend heel wat kilometers te hebben gemaakt kwam het ‘gevorderde’ groepje aan bij de lunch. Een heerlijk bord lauwe (lees: koude) friet op de laatste dag was nog prima weg te werken. Toen we weer in de bindingen van de ski’s wilden stappen sloeg de karma van de vorige avond toe bij ons gewaardeerde commissielid. Meneer mocht met de skilift naar beneden, gezien een Fransoos het fantastische idee had om die prachtige ski’s van ons commissielid te pakken en naar beneden te gaan.
Na deze enerverende dagen was het weer tijd om terug te keren naar de thuisbasis van de T.F.V. Iedereen had zijn/haar slaap welverdiend en dan rest mij alleen nog te zeggen dat ik onze groep wil bedanken voor de geweldige tijd die we hebben gehad!
