Ieder mens kent in zijn leven wel een dag of juist meerdere dagen waar het ieder jaar weer naar uitkijkt. Zo is dat bijvoorbeeld voor kleine kinderen hun verjaardag of Sinterklaas, voor (de meeste) Zuiderlingen het schitterende Carnaval, voor de diehard fiscalisten uiteraard Prinsjesdag, voor royaltyfans Koningsdag, voor dieren natuurlijk dierendag (al zijn dieren natuurlijk geen mensen, maar mensen wel dieren), voor doden de dodenherdenking, voor moeders Moederdag, voor vaders de dag dat moeders even een weekend van huis gaat (#Boomergrapje), et cetera, et cetera. Echter, voor Smeetskringers, althans voor actieve Smeetskringers, is dat natuurlijk het fameuze Actief Kader Weekend, ofwel het AKW. Ieder Smeetskringlid dat diens lichaam en geest dit collegejaar (weer) vrijwillig overgeeft aan het collectief om zo bij te dragen aan het schitterende palet van activiteiten dat de Smeetskring aanbiedt, kreeg ook dit jaar weer toegang tot dit heidense feest.
Op vrijdag 28 september 2022 verzamelden zo’n 50 Smeetskringlegendes zich in de middag met zwaarbeladen koffers en tassen op het Centrale Station te Tilburg om te vertrekken naar een nog onbekende locatie. Het was de Activiteitencommissie van dit jaar immers erg goed gelukt om de dit keer geheel nieuwe locatie geheim te houden, waardoor haast niemand wist waar we heen zouden gaan, waarvoor mijn welgemeende complimenten! Nadat de corpsballen van verscheidene disputen die vanuit het ganse land naar Tilburg waren gekomen (het was immers tevens tijd voor het jaarlijkse “Pallieter Mixed Hockey Tournooi” (PHMT)) braaf ruimte hadden gemaakt voor de fiscalisten, werd men, sommigen met een lekkere goudgele rakker in de hand, op de trein gezet naar het mooie Brabantse Geldrop. Gelukkig werd de bagage apart vervoerd, dus daar had men geen last van. Het jammere was dan wel dat eenmaal aangekomen op station Geldrop het de bedoeling was dat men nog een halfuur de benenwagen zou gaan nemen naar de daadwerkelijke eindbestemming. Je zou toch denken dat het vermogen van de Smeetskring wel een paar taxi’s zou kunnen dragen, maar dat terzijde.
Na de militaire mars door het Brabantse landschap kon het weekend echt beginnen. Gelukkig stond dit jaar het bier wél koud bij aankomst, dus hoefden de diehard alcoholisten niet zwetend te wachten op hun eerste pilsje, maar konden zij gelijk aanvallen. Na het deponeren van de koffers in de slaapzalen, één voor de mannen, één voor de vrouwen (waar overigens wegens een gebrek aan ruimte ook drie mannen moesten liggen – de Smeetskring blijft immers toch voornamelijk een mannenvereniging) en één aparte kamer voor de koninklijke hoogheden van de Activiteitencommissie, was het tijd om even lekker, zoals dat zo mooi heet, te “chillen”.
Het avondeten werd verzorgd door de A-com onder leiding van onze chef-kok Dick Preusting, a.k.a. Dickebaas, Dickie Dex of Dick Belastingadvocaat, die de handjes uit de mouwen had gestoken om de hongerige wolven te voorzien van een gezonde voedzame maaltijd, waarvoor mijn complimenten. Na het avondeten was het de bedoeling dat iedere aanwezige zich zou begeven naar de slaapzalen om zich aldaar te verkleden conform het thema dat aan zijn of haar commissie was voorgeschreven. Op die manier werden de doorgaans nette fiscalisten omgetoverd tot spoken, heksen, vampiers, priesters, WC-papierverspreiders (althans, “mummies” was de bedoeling), clowns en zombies. Het avondprogramma begon met een klassiek voorstelrondje, waarna de angstaanjagende menigte verzocht werd om plaats te nemen in de grote zaal, waar zowaar een pub quiz verzorgd zou gaan worden. Een hevige strijd die 60 vragen en 6 minigames zou duren barstte los, waarna de heksen (die de Activiteitencommissie voorafgaand aan de avond vermoedelijk een goedgevulde envelop in de handen hadden gedrukt) als winnaar uit de spreekwoordelijke bus kwamen. De vakliteratuurcommissie ging er daarnaast met de trofee voor best verkleedde commissie vandoor. Hoewel ik hen natuurlijk alle eer gun, wil ik toch graag even vermelden dat het voor een overgrote meerderheid een behoorlijke verrassing was dat het niet de Circulairecommissie was die als winnaar uit de bus kwam (een vermoeden van matchfixing is hier dan ook zeer op zijn plaats).
Afijn, na de pubquiz was het voor iedereen tijd om zichzelf ordinair naar hogere hemelen te zuipen. Dat was ook wel nodig, want velen waren door al het mentale zweet dat hen was uitgebroken tijdens de quiz broodnuchter. Zo betraden een aantal krijgers het slagveld om zich te onderwerpen aan een ware bierestafette, en werden de rode bekers van stal gehaald voor een klassiek potje beerpong. Gelukkig hield een groot gedeelte van de aanwezigen het nog aardig vol gedurende de avond, waarbij menig lid, ook zij die al de rattentaxi richting hun bed hadden genomen, in de nachtelijke uurtjes kon genieten van al het zanggeweld dat via de aanwezige microfoon (die het aan het einde van de avond helaas heeft begeven) de zaal in werd geslingerd. Nadat de A-com rond een uur of vier de eerste grote schoonmaak had voltooid, en onze voorzitter uit het plaatselijke speeltoestel was getrokken, welke overigens overduidelijk bedoeld was voor kleine kinderen om in te spelen en niet voor nevenactiviteiten, was het dan eindelijk tijd om het bedje op te zoeken.
De volgende ochtend stond een heerlijk ontbijtje voor de leden klaar, die daarbij rustig even konden bijkomen van hetgeen dat zich de vorige avond had afgespeeld, en zich konden voorbereiden al hetgeen dat nog moest komen. Nadat nog enkele additionele Smeetskringers, wiens agenda blijkbaar te vol was om het hele weekend erbij te zijn, zich hadden aangesloten bij de groep, werd duidelijk wat er in de middag te wachten stond. Met een kolonne van zo’n 55 man vertrokken we vroeg in de middag als ridders te paard in duo’s op tandems richting Eindhoven. Een helse tocht van zo’n 40 minuten door bos en stad richting het o zo pittoreske Woensel stond voor de boeg, gelukkig zat het weer wél mee. Hoewel de rit tot op zekere hoogte vlekkeloos verliep, een enkele klapband daargelaten, zag het geheel er toch een beetje merkwaardig uit (een beetje een “op pad met de stichting”-verhaal, u kent het wel). Eenmaal aangekomen in de mooiste regio van Eindhoven, werd men getrakteerd op een heerlijke lunch, waarna de bowlingschoenen aangetrokken werden om vervolgens 2 uur lang lekker te gaan kegelwerpen – een overigens erg creatief idee voor een Smeetskringactiviteit! Het niveau was wisselend (ik kijk vooral naar jullie, Laurens Handels en Jeroen Peters), maar de stemming zat er over het algemeen goed in. Vooral de veteraan van het gezelschap (Mr. Heusschen Heusschen himself), voor wie dit zijn laatste AKW was, had het erg naar zijn zin. Nadat het gehele gezelschap, dat een tikkeltje beschonken het gehele Eindhovense verkeer op stelten had gezet op de terugweg, weer veilig was aangekomen op ’t Uilennest, was het even tijd om bij te komen.
Het avondeten bestond ook dit jaar weer uit een klassieke friettafel. Bakken met friet en snacks werden op een laag aluminium gepleurd zodat de hongerige meute op ordinaire wijze zijn maag kon vullen. De kwaliteit van de friet had weliswaar hoger gekund (als ik de recensie van onze vorige praeses Sammy Verpoort even mag parafraseren; het frituurvet had zijn beste tijd waarschijnlijk al gehad), maar het kon er mee door.
Nadat de maagjes gevuld waren en iedereen even had kunnen uitbuiken, kon het hoogtepunt van het weekend aanvangen. De spiksplinternieuwe blauwe Smeetskringpolootjes werden aangetrokken, en de cantustafels werden klaargezet. Aangezien de cantusbankjes blijkbaar niet besteld waren moest men gaan staan, al mocht dat de pret niet drukken. Als vanouds werden de koude pilsemannetjes na ieder liedje geconsumeerd als water, waarbij vele aanwezigen via het principe van strafadtjes in de o.a. de smaken “gestrekt”, “lama”, “jezus” en “kangoeroe” nog even op wat extra alcohol werden getrakteerd. Want vergist u zich niet, onze voorzitter mag op het oog dan niet heel dreigend overkomen, maar zijn regime was gedurende de avond spijkerhard. Zelfs de meest voorbeeldige cantusgangers kwamen niet onder het spijkerharde regime van onze mini-Mussolini uit. Zo werden alle nieuwe actief-kaderleden en bovensloters, om maar een paar voorbeelden te noemen, en public gestraft. Geheel terecht overigens werden ook alle leden van de welbekende semi-Duitse volksstam genaamd “Limburg” naar voren gehaald, nadat zij op schaamteloze wijze en geheel ongevraagd luidkeels hun “volkslied” ten gehore hadden gebracht – voor mij toch wel het absolute dieptepunt van de avond. Afijn, het drankgeweld was dus hevig. Dat bleek ook wel toen een enkel lid nog gedurende de cantus – als cadeautje aan de activiteitencommissie – besloot nog even een paar vloeibare boterhammetjes op de vloer te deponeren. Het was al niet bepaald een chic weekend, maar dit was toch wel de kers op de taart. Schitterend.
Toen er werd medegedeeld dat het met het uitdelen van straffen gedaan was, beklommen de aanwezigen in grote getalen de tafels. Hoewel de cantus ten einde was, was de avond dat nog zeker niet. De tafels gingen zo snel mogelijk aan de kant om de avond in een open ruimte voort te zetten. Wederom deden de nodige aanwezigen hun best om hun slaapritme, en dat van degene die wat vroeger hun bedje op hadden gezocht (Dhr. Portengen weet hier meer van), zo ver mogelijk te ontregelen. De avond is als vanouds nog tot in de late uurtjes doorgegaan.
Nadat iedereen de volgende ochtend op het enigszins barbaarse tijdstip van 8 uur gewekt was, werd er voor iedereen die daar al aan toe was nog een keer ontbijt verzorgd. Toen de laatste (vloeibare) boterhammen genuttigd waren, wat een enkeling toch nog duur kwam te staan (ik zal maar geen naam noemen), werd de grote schoonmaak gedaan. Vele handen maken licht werk, dus binnen de kortste keren was deze opgave volbracht. Terwijl het eerder vervuilde Uilennest weer spik en span werd achtergelaten, werd de wandeltocht weer ingezet richting Geldrop Central Station. Met een hele trein vol aan kleine oogjes werd weer koers gezet naar het Rome van de Lage Landen, dat na zo’n 40 minuutjes werd bereikt.
En zo kwam een prachtig weekend teneinde. De Circulairecommissie wil de Activiteitencommissie hartelijk danken voor hun inzet, we kunnen niet wachten op volgend jaar.
