Op donderdag 23 januari vertrok een gezelschap van 10 leden richting het pittoreske dorpje Marilleva in de Italiaanse Dolomieten om daar een weekendje te wintersporten. De heenreis bestond uit een busreis vanuit Eindhoven van een kleine 15 uur, waar de Smeetskringers afgezonderd onderin de ‘fiscalistenkelder’ van de bus zaten. We arriveerden vroeg op de vrijdagochtend, waarna we snel de piste op gingen. En wanneer je dan eindelijk op de latten naar beneden vliegt, is de barre busreis snel vergeten. Wij zaten in Val Di Sole, een skigebied met ongeveer 200 kilometer aaneengesloten skipistes, waar voor ieder niveau leuke pistes te vinden waren.
Na een lange dag skiën, wat voor sommigen meer naar beneden rollen was, is het natuurlijk tijd om even bij te komen. En zoals de fiscaliteit bij de Smeetskring hoort, hoort après-ski bij wintersport. Na een heerlijk pizzaatje bij het restaurant tegenover onze appartementen kregen wij de lokale specialiteit voorgeschoteld, namelijk de ‘Cucaracha’. Dit drankje bestond uit een shotje wodka en vervolgens een Jägerbomb. Tevens was dit drankje even duur als een halve liter bier, wat niet veel goeds beloofde voor de rest van de avond. De dag werd sterk afgesloten in de bar van het restaurant, waar goed gedanst en gesjanst werd, soms zelfs met skibril op.
De volgende ochtend begon vroeger voor de één dan voor ander, en ook zeker brakker voor de één dan voor de ander. Maar denk nu niet dat er alleen gefeest werd, zo zijn er namelijk twee telefoons die dag gesneuveld tijdens het fanatieke skiën. De dag kwam weer ten einde bij het restaurant van de dag daarvoor, waar we dit keer de ‘Chuck Norris’ kregen. Dit was in principe hetzelfde drankje als de avond daarvoor, alleen nu met 2 extra shotjes. Onze voorzitter Emile, die graag de bloemetjes nog wel even buiten wilde zetten, leek het een goed idee om te vragen of er ook nog een overtreffende trap bestond van de ‘Chuck Norris’. En natuurlijk was die er, getiteld de ‘Chuck Norris Extreme’. En extreem was die zeker, zo was de energy van de Jägerbomb vervangen door tequila. Helaas had de overmoedige Emile dit toch een beetje overschat, waardoor eerst Yuri even het goede voorbeeld moest geven.
En toen brak alweer de zondagochtend aan, de laatste dag van de Skitrip. Deze dag werd nog goed benut met vele kilometers op de piste. Na het avondeten moesten we helaas weer dus bus in om huiswaarts te keren.
Ik heb er dit jaar weer zeer van genoten, en wil graag Maarten, Stijn en Luc bedanken voor het organiseren van deze fantastische Skitrip. Hopelijk tot volgend jaar!
