Iedereen heeft er wel eens last van. De meeste van ons eenmaal per jaar en sommige geluksvogels eenmaal in de vier jaar. Verjaardagen…
Alsof de dag waarop je eindelijk een jaar dichter bij de volwassenheid, je pensioen of een andere onvermijdelijke stap in je leven bent, een feest zou moeten zijn? Dat bepaal ik zelf wel! Mensen verwachten dat je in ieder geval zelf gelukkig bent met je verjaardag, want er wordt “gefeliciteerd” gezegd. Ook wordt er een feestje gegeven, dat je zelf mag organiseren, want hé… jij bent de jarige. Zo vervormt de dag waarop je ouder wordt tot een dag met een verplicht tintje en met alle verwachtingen van het sociaal verkeer die het op gang brengt. Vooral feestjes met familie zijn daar een voorbeeld van, getsie. Gedwongen interacties met familieleden die je al in geen jaren meer hebt gezien. Onvermijdelijke vragen passeren de revue. Een voorbeeld: “ Wat doe je ook alweer voor een studie? ”
Met de woorden “ook alweer” wordt mij op subtiele wijze duidelijk gemaakt dat het familielid in kwestie het totaal niet interesseert welke studie ik doe, want ik heb het waarschijnlijk al tien keer verteld. Conversation making. De gedwongen vraag is al even gedwongen als de reacties, wanneer ik moet vertellen dat ik fiscaal recht doe. Alsof ik op een biechtstoel zit. Al naar gelang de bekendheid met het woord “fiscaal”, wordt er eerst gevraagd wat dat precies is en als je dan het woord belastingen in je mond neemt, is het hek van de dam. “Is dat niet saai?” Ja, eigenlijk heb je helemaal gelijk. Laat ik maar meteen met mijn studie stoppen. Not really.
“Oh, dus jij kan me helpen met die blauwe brieven en mij helpen met de belastingaangifte. Kan ik geld besparen, haha!” Meerdere gedachten komen in me op:
- Er worden bijna geen blauwe belastingbrieven meer verstuurd in de toekomst.
- Nee. Als ik iedereen zou moeten helpen, kan ik een eigen advieskantoor beginnen. Waarschijnlijk met als enige inkomstenbron zoveel flessen wijn (tja, voor de moeite) dat ik mijn eigen wijnkelder kan beginnen. Kan ik meteen een faillissement aanvragen en me aanmelden bij de AA.
De overige of daaropvolgende reacties bestaan uit óf een volledige tirade waarom belastingen zo verschrikkelijk zijn en dat diegene al genoeg betaald heeft aan de overheid (stelletje graaiers!) óf een interessant gesprek over de mogelijkheden van bepaalde constructies. Die constructies mag je dan vervolgens uitleggen, wat de toehoorder vaak in volledige verstandsverbijstering achterlaat. Waarbij hij zich uiteindelijk afvraagt of dat wel allemaal zomaar kan en of je misschien wel een goed maffiamaatje zou zijn.
Eveneens heb ik een pesthekel aan al die nutteloze Facebooknotificaties van de mensen die toevallig op Facebook zien dat je jarig bent. Als je op Facebook zou zetten dat je op andere dag jarig bent, krijg je waarschijnlijk evenveel reacties, die ook zeer zeker gemeend zullen zijn. Verjaardagen, bah…zo schreef de pessimist.
Wees blij dat je een jaar ouder bent geworden, een jaar langer gezond. Wees blij dat je feest kan vieren met vrienden, omdat je mensen om je heen hebt die om je geven. Wees blij dat familieleden vragen hoe het met je gaat en wat je doet, omdat ze betrokken zijn. Wees blij met Facebooknotificaties, want er zijn mensen die je misschien uit het oog bent verloren, maar wel nog de moeite voor je nemen om even aan je te denken op jouw speciale dag. Zo schreef de optimist.
“It’s all a matter of perspective. Which side are you on?”
