Al op mijn 14e begon het te kriebelen. Ik wilde dolgraag een keer in het buitenland studeren. Toen ik voor de studie Fiscale Economie had gekozen, bleek dat exchange niet in het studieprogramma zat. Maar ondanks dat het niet in het studieprogramma zit, is het wel mogelijk! Zo begon dan in 2019 mijn zoektocht naar steden voor mijn exchangeperiode. Uiteindelijk kwam ik uit op Bologna, de plek waar ook mijn droom voor in het buitenland studeren begon. Toch begon de twijfel door de wereldwijde pandemie. Steeds meer exchanges werden afgelast en ook ik twijfelde of het wel verstandig was om te gaan. Maar Università di Bologna liet het exchangeprogramma doorgaan, net zoals Tilburg University. Dus zo stond ik op 27 augustus op het vliegveld om naar Bologna te vliegen.
Zoals je wel van Italianen gewend bent, begint alles wat later. Zo ook het collegejaar, dat begon pas 21 september. Hierdoor was er dus vrij veel ruimte om mensen te leren kennen en om tripjes te maken naar omliggende steden. Ik ben in deze periode naar Florence, Milaan, Cinque Terre en Venetië geweest. Dit was ondanks het virus allemaal mogelijk. In Italië waren alle restaurants nog open en hoefde je alleen maar een mondkapje op in winkels.
Bologna klinkt voor veel mensen onbekend, dit komt omdat het een vrij kleine stad is. Maar het is wel een échte studentenstad. Overal zie je gebouwen van de uni, die ook de bekende ‘’portici’’ (bogen) hebben. Er zijn heel veel terrassen en eettentjes. Ook dit is deels ingespeeld op de studenten. Er waren terrassen en bars waar je voor 9 euro een liter Aperol Spritz kon krijgen. Qua bezienswaardigheden zijn er weinig dingen die je kan doen in Bologna. Wel is het echt een super mooie oude stad met overal de bekende portici. Maar wat je er als het beste kan, is eten. Bologna wordt ook wel ‘’de buik van Italië’’ genoemd. De typische pasta Bolognese komt hier vandaan, Italianen verafschuwen het alleen als het gegeten wordt met spaghetti in plaats van tagliatelle. Ook kan je hier heerlijke tortellini eten of andere soorten ravioli, waar de streek Emilia-Romagna om bekend staat. Daarnaast kon je op elke hoek van de straat wel neerstrijken voor een uitgebreide borrelplank met een goed glas wijn.
Elke dag ging ik om de hoek een kopje cappuccino drinken (voor €1.50) en een cornetto gevuld met pistache crème eten. Op een gegeven moment werd ik herkend en kletste ik altijd met de eigenaar. Daarna ging ik naar mijn college. Het college begon standaard een kwartier te laat, liever nóg wat later. Heel veel colleges had ik niet en ik heb er maar een paar op de universiteit zelf gehad. Op een gegeven moment werd alles online gegeven. Na mijn colleges ging ik met vrienden op een terras zitten, lunchen in een restaurant of de berg op, die uitzicht had op de basiliekkerk San Luca.
In deze tijden is het natuurlijk gek om op exchange te gaan. Zo heb ik ook twee weken in quarantaine gezeten, me laten testen en werden de maatregelen steeds strenger. Ondanks alles heb ik er totaal geen spijt van dat ik gegaan ben. Op exchange maak je namelijk snel vrienden, omdat iedereen niemand kent. Uiteindelijk had ik een vriendengroep van 12, Belgen en Nederlanders gemixt. Terwijl de maatregelen veel strenger werden, werden wij steeds creatiever. Zo hebben we een biercantus gedaan en gingen we borrelen op de berg toen de restaurants voor 3 weken dicht moesten. Ik heb echt een hele leuke tijd gehad en had dit echt niet willen missen.
