Het komt niet vaak voor, fiscalisten die op exchange gaan. Maar waarom? Vakken volgen in de Spaanse zon, tussen de colleges door surfen en citytrips maken in het weekend dat wil toch iedereen? Blijkbaar niet…
Na 3 jaar studeren in Tilburg had ik het wel een beetje gezien. Ik besloot mijn koffers te pakken en mijn studie voor een half jaar voort te zetten in het buitenland. Echter niet in de Spaanse zon, ik zocht het hoger op en vertrok naar Helsinki – Finland. Ik was nieuwsgierig naar hoe het studentenleven er in een ander land zou zijn, hoe ik me zou redden in een land waar ik de taal niet spreek en niet wil spreken, Fins is net Chinees, als je een keer de klemtoon verkeerd legt veranderd ‘bedankt’ in een scheldwoord. Finland was niet mijn eerste keus maar uiteindelijk wel een land waar ik me binnen de kortste keren thuis voelde.
4 maanden studeerde ik aan de Hanken School of Economics in Helsinki, een kleine businessschool met ongeveer 2500 studenten waarvan 100 exchange studenten. De universiteit bood geen fiscale vakken aan waardoor mijn vakkenpakket bestond uit vakken die betrekking hadden op marketing, handel en ‘Nordic organizations’. Tentamens heb ik niet gemaakt, Hanken was meer van de papers. Individueel of in groepjes (vaak met locals) moesten we papers schrijven of andere opdrachten maken. Een goede manier om je stof bij te houden en niet de laatste 3 weken van je semester opgesloten te moeten zitten in de bibliotheek. Overdag kwam je dan ook iedereen tegen op de universiteit. Sommige exchange studenten kwamen alleen voor de goedkope lunch, maar de meeste bleven hangen in de bibliotheek of een van de andere studieruimtes. De samenhang tussen de vakken die ik gevolgd heb en fiscale economie was dan ook ver te zoeken. Toch vond ik de vakken waardevol. Niet per se door de opgedane kennis, wel door de vaardigheden die ik leerde en verbeterde. In mijn hele periode in Finland heb ik met meer mensen samengewerkt aan papers en presentaties dan in mijn hele bachelor in Tilburg. Vaardigheden ontwikkelen vond Hanken erg belangrijk en bij elk vak hoorde dan ook een paper, presentatie of groepsopdrachten tijdens de colleges.
In het weekend werden de opdrachten gelaten voor wat het was en trokken we erop uit. Zo werd de dierentuin bezocht, diverse musea, national parks, de sauna of het lokale winkelcentrum. Ongeveer één keer per maand mocht je in het weekend je koffer weer uit de kast trekken om de buurlanden onveilig te maken. Zo zijn we met de boot naar Stockholm, Tallinn en St. Petersburg geweest. Als kers op de taart mochten we onze (retro)skipakken inpakken en vertrokken we, met de bus, naar Lapland, met een kleine tussenstop op de poolcirkel bij de kerstman.
Finland wordt altijd gezien als een duur land, helaas moet ik dit bevestigen. De huur van mijn kamer was goedkoper dan mijn kamer in Tilburg. Ik deelde een studio met een Nederlands meisje dat ik vlak voor vertrek in Tilburg had ontmoet. Elke ochtend moesten we een half uurtje met de metro naar de universiteit. Voor de metro hadden we een soort OV-chipkaart waarmee we onbeperkt konden reizen in Helsinki. Door ‘s middags warm te eten op de universiteit voor €2,60 en s avonds een salade te maken of soep kon je veel geld op boodschappen besparen. Boodschappen in Helsinki waren ongeveer anderhalf keer zo duur als in Nederland. Op de universiteit had elke dag keuze uit twee gerechten waarvan een vegetarische optie, daarnaast kon je zelf je salade bij elkaar scheppen. Als het menu je niet beviel, was het menu bij de universiteit aan de overkant nog een optie.
Uitgaan kan prima in Helsinki, als je maar wist waar de leuke feestjes waren. Dat was echter een probleem. De exchange committee, een groep van ongeveer 20 Finnen bij elkaar gezocht om ons te entertainen met feestjes, reisjes, leuke activiteiten, hadden ons een avond uitgenodigd in een bar. De weken erna was dat voor ons de place to be op zaterdagavond. Na twee weken kwamen we er achter dat uitgaan in Helsinki toch wel een dure hobby was en dat de feestjes bij Casa veel leuker en goedkoper waren. Casa was een gebouw achter de uni waar onder andere de studentenvereniging zat met een soort sociëteit zoals ook Vidar, Olof en Plato die kennen. Daar werden regelmatig feestjes en ‘sitz parties’ georganiseerd. Een sitzparty is een soort biercantus waarbij je aan een lange tafel zit, Zweedse, Engelse en Finse liedjes zingt en tussendoor een drie gangen diner krijgt huisgemaakt door de kookcommissie. Vaak moest je voor de afterparty je eigen drankjes meenemen waardoor je het zo duur kon maken als je zelf wilde. Alcohol is maar tot 21u te koop in Finland waardoor het einde van je drankvoorraad vaak ook een teken was om naar huis te gaan.
Tot slot zou ik nog een les voor iedereen die (in de toekomst) te maken krijgt met Finnen in een zakelijke omgeving: Finnen houden van sauna’s, personal space en hebben een hekel aan small talk. Ze vinden het dan ook de normaalste zaak van de wereld om met hun zakenpartners naar de sauna te gaan, kijk hier dus niet raar van op. Om de deal rond te krijgen zonder al te veel te moeten praten over niet business gerelateerde zaken wordt de sauna extra heet gestookt zodat er snel handjes geschud kunnen worden en je de hitte weer kan ontvluchten.
Al met al zou ik willen zeggen als je de kans hebt, pak je koffer en ga op exchange, niet voor de fiscale vakken maar puur voor jezelf. En als je dan toch je voor vliegtickets aan het zoeken bent, boek meteen een citytrip naar Helsinki, it’s worth it!
