Ping ping. Of ik een column wil schrijven? Over belasting. Hoewel mijn hart van het eerste sneller gaat kloppen, komen de twijfels op zodra ik het woord belasting lees. Niet omdat ik geen liefde voor ‘het vak’ heb, maar, vanwege de onzekerheid over de voorwaarden. De pre-ambule van betreffende Whatsapp verschaft nog weinig duidelijkheden en wettekst ontbreekt vanzelfsprekend ook. Als geschoolde verrekenprijsspecialist is het dan makkelijk antwoorden. It Depends.
Na wat kort heen en weer ge-app blijkt dat ik geen uiteenzetting hoef te schrijven over de Zwitserse varianten van 10a, 13l, 15ad, etc. maar dat er zonder inperking op dichterlijke vrijheden ongecensureerd letters op papier mogen komen, zolang er maar ongeveer 499 spaties tussen zitten. Abgemacht.
Hierbij dus mijn terugkeer als kruikenzeiker bij De Smeetskring. Na mijn vertrek in 2016 uit Tilburg heb ik niet alleen Brabant, maar een jaar later ook Nederland weggebonjourd. Daar zou ik over kunnen berichten. Verhuizen brengt namelijk de nodige fiscale aanknopingspunten met zich mee. Ik hoor u denken. Alleen de fysiek woonplaats verlegd, of slechts het werk? Meer of minder dan 183 dagen? Met of zonder conserverende aanslag?
Uitweidingen over zaken die in de collegezalen thuis horen zal je in mijn column niet teruglezen, ik schrijf dit namelijk op persoonlijke titel, én in mijn vrije tijd. Daarbij is mijn parate kennis ontoereikend om jullie geboeid te houden. Het principe Docendo Discimus pas ik liever toe op iets dat voor mij relevanter en voor jullie interessanter is. Maar wat precies?
Ethische/praktische/Pikettystische overpeinzingen over de waan van de dag, hangende wetsvoorstellen, een opstel vanwege het feit dat Zwitserland en niet langer Nederland de International Tax Competitiveness Index aanvoert, ervaringen uit mijn prille loopbaan of simpelweg het delen van opmerkelijke zaken in het Zwitserse dagelijks leven, vanuit een Nederlands perspectief?
Op professioneel vlak heb ik het concept belasting vanuit verschillende oogpunten mogen benaderen. In Tilburg vanuit een technische, casuïstische en ideologische kant. Tijdens mijn stage op de Ambassade kwam ik in aanraking met de praktische benadering van Henk en Ingrid: “Het leven is zo duur in Zwitserland, hoeveel kg vlees mag ik belastingvrij importeren?”. De schizofrene houding van de Nederlandse overheid ervoer ik bij het NFIA, waar ze buitenlandse bedrijven en werknemers lokten: “Makkelijker kunnen we het maken, en minder, daar valt over te praten”, terwijl de inheemse loonslaaf weinig aanspraak maakt op aantrekkelijke rulings en de staatskas gedwee aavult. Als Big4-consultant verbaasde ik me over de uurtarieven die voor mij werden berekend voor wat hulp bij de administratie en gegoochel met cijfers. Nu, als in-house Process Manager ervaar ik aan den lijve wat de toegenomen transparantie en compliance druk betekent voor een multinational.
Ook op persoonlijk vlak blijft de belasting altijd dichtbij. Zal ik (binnenlands) verhuizen naar het volgende dorp voor een paar honderd piek besparing op de inkomstenbelasting per jaar, of een paar kilometer over de landsgrens voor nog wat meer? Wat te denken van de fiscale stimulans om niet in mijn eigen bed te slapen, maar niet voorgoed in dat van een ander. Ook in Zwitserland is belasting overal. Wordt vervolgd. Uuf wiederhöre
