Ik heb heel hard moeten huilen in december. Voor een minuut of twintig dacht ik dat het mijn hormonen weer eens waren, maar ik had het fout. Na vier en een half jaar had mijn brein besloten mijn leven compleet overhoop te gooien. Ik ben altijd wel een meisje geweest met een plan, ik wist altijd precies wat ik wilde. Nu niet meer.
Ik heb besloten om de master Fiscale Economie helemaal niet te doen. Ik heb besloten om een compleet andere master te gaan doen. Eigenlijk weet ik nog niet precies wat ik wil gaan doen, maar daar kom ik vanzelf wel achter. De tijd is voorbij gevlogen. Tegenwoordig wordt er zoveel verwacht van studenten. Commissies, een bestuursjaar, vrijwilligerswerk, stages en misschien nog goede cijfers. Het houdt niet op. De tijd is écht voorbij gevlogen. Tot mijn tijd op een dag eventjes stil stond en ik dacht: maar ik wil dit helemaal niet. Terwijl ik bezig was met van alles en nog wat, ben ik per ongeluk op dit punt beland.
Ik heb het altijd zo goed geweten en nu heb ik geen flauw idee. Ik eet ijs op koude dagen, ik drink te sterke thee omdat ik vergeet het zakje uit het hete water te halen en ik denk aan het bakken van muffins en of ik dan gezouten of ongezouten roomboter zal gebruiken. Kort samengevat: het gaat nu even nergens heen. Misschien heb ik altijd wel geweten dat dit niet helemaal my cup of tea was. Misschien wilde ik er gewoon niet eerder aan toegeven. Maar gebeurd is gebeurd.
Het is ook maar een studie, dat weet ik wel. Toch heb ik het gevoel alsof er iets cruciaals is veranderd in mijn leven. Meneer met wie ik twee weken geleden een gesprek heb gehad, ik zie u daar wel zitten met wallen onder uw ogen. Eigenlijk heeft u ook een totaal andere droom, maar blijft u hier ook maar hangen omdat u misschien bang bent om te falen. Bang om een dergelijke verandering te bewerkstelligen. Probeert u het eens? U leeft maar één keer, vergeet dat niet.
En quasi-beste lezer, wat ik u even op het hart wil drukken is dat u moet doen waar u gelukkig van wordt. Nu ben ik wat overstuur vanwege mijn onduidelijke toekomstplan, maar ik kom er wel. Maak de keuze voor uzelf zoals u die voor een ander zou maken. Gun uzelf de tijd die u verdient, haal wat druk van uw schouders. Neem die tijd eens! Want tijd is het mooiste geschenk op aarde, dus glimlach want er is u immers een nieuwe dag gegund.
