Belastingstelsels andere landen: 'Wetenswaardigheden over de Amerikaanse Sales Tax'

Gepubliceerd op: 16/06/2016

Tn sales tax large

In Amerika kent men geen BTW of VAT. Wel kent men een Sales Tax. Deze wordt echter niet door de federale overheid geïnd maar door de verschillende staten.

In tegenstelling tot hier in Nederland is de Sales Tax in Amerika niet inbegrepen bij de prijs. Als je dus de prijs van een artikel ziet in de winkel dan wordt daar aan de kassa nog de Sales Tax bij opgeteld. De Sales Tax verschilt van staat tot staat en zelfs van stad tot stad. Doordat de Sales Tax een State Tax is bepalen de staten ook of je de Sales Tax op je aankopen kan terugvragen op het moment dat je de staat of het land verlaat.

Sales Taxes in de Verenigde Staten zijn het equivalent van de BTW in Nederland. Sales Taxes worden in de Verenigde Staten geheven over gekochte of verhuurde goederen en verleende diensten. In de Verenigde Staten bestaan 45 soorten decentrale Sales Taxes, die moeten worden geheven bij de verkoop of verhuur van goederen en diensten. De staten krijgen de bevoegdheid gedelegeerd om Sales Tax te heffen. Staten hebben hierbij de vrijheid om te bepalen op welke goederen of diensten wel en op welke goederen en diensten geen Sales Tax wordt geheven. In veel steden worden additionele Sales belastingen geheven over bepaalde goederen of diensten. Dit verklaart dat de Sales Tax tarieven per stad kunnen variëren.

Vijf staten in Amerika heffen geen Sales Taxes (Alaska, Delaware, Montana, New Hampshire en Oregon). In California wordt het hoogste state-level Sales Tax tarief geheven van 7,5%. Doordat steden additionele Sales Taxes kunnen heffen, kan de Sales Tax over bepaalde goederen of diensten oplopen tot 16%. In onderstaande afbeelding wordt het gemiddelde tarief per staat weergegeven.

Sales Taxes worden berekend door de aankoopprijs met het geldende belastingtarief te vermenigvuldigen. Sales Taxes worden geïnd door de verkoper op het moment van verkoop. In tegenstelling tot de belasting toegevoegde waarde in Nederland wordt de Sales Tax louter opgelegd op het niveau van de retailers. In gevallen dat voorwerpen meerdere keren zijn verkocht, zoals bij gebruikte auto’s, kan de Sales Tax meerdere keren geheven worden.

Ook de definitie van retailsales wordt bepaald door de lokale overheden en varieert dus per jurisdictie. Bijna elke jurisdictie heeft een lijst met categorieën met diensten en goederen die worden uitgesloten van de Sales Tax. De verkoop van halffabricaten is uniform uitgezonderd van de Sales Tax in de Verenigde Staten.

In sommige staten wordt de afdracht van Sales Taxes nog overgelaten aan de kopers, dit is de zogenaamde Use Tax. Use Tax is verschuldigd over bepaalde goederen en diensten als er geen Sales Tax hoeft te worden afgedragen. Kopers van goederen en diensten die geen Sales Tax betaald hebben in hun eigen rechtsgebied moeten in hun belastingaangiften hun aankopen melden. In veel staten wordt het dan deel van hun individuele aangifte inkomstenbelasting. Sales Taxes worden in staten beschouwd als geld in handen van de staat.

Het systeem van aftrek van voorbelasting

Het systeem van aftrek van voorbelasting, zoals we dat o.a. in Nederland kennen, is niet gebruikelijk in de Verenigde Staten. Waar de Nederlandse ondernemer in eerste instantie BTW betaalt over inkopen, kan de Amerikaanse ondernemer al bij de inkoop van goederen gebruik maken van eventuele vrijstellingen.

De Sales Tax kent twee categorieën vrijstellingen. Enerzijds zijn er vrijstellingen die zijn gebaseerd op het gebruik van een goed (bijvoorbeeld doorverkoop, onderzoek, bewerking) en anderzijds zijn er vrijstellingen voor bepaalde kopers (overheid, non-profit organisaties e.d.). Elke staat bepaalt zelf welke vrijstellingen zijn toegestaan.

De verkoper is op de hoogte van de goederen en diensten waarop hij Sales Tax dient te berekenen, maar hoe kan hij weten of zijn klant belastingplichtig is? Een koper die van mening is dat de transactie uitgezonderd is van de Sales Tax, omdat hij het goed bijvoorbeeld doorverkoopt, moet dit aan de verkoper aantonen middels een exemption certificate. Als een koper zo’n certificaat kan afgeven, weet de verkoper dat hij geen Sales Tax hoeft te vragen van zijn klant.

In principe hoeft een ondernemer die goederen (door)verkoopt dus alleen de geïnde belasting af te dragen en wordt er niet gekeken of er al een keer belasting over de goederen is betaald. Mocht het gebeuren dat een koper ten onrechte Sales Tax betaald heeft, kan dit wel worden teruggevraagd. De procedure verschilt sterk per staat, gaat gepaard met talloze formulieren en kan in sommige gevallen zelfs 6 maanden duren.

Interstate sales

In eerste instantie lijkt de Sales Tax veel makkelijker dan het stelsel van VAT, omdat je alleen naar de transactie in de productieketen hoeft te kijken. Maar hier zitten echter veel haken en ogen aan.

Hoe zit het bijvoorbeeld met een transactie tussen een verkoper uit de ene staat en een koper in een andere staat? Elke staat bepaalt zelf hoeveel Sales Tax ze heft, van wie en over welke goederen. Dit kan met elkaar botsen.

Een voorbeeld: Bedrijf A is gevestigd in Austin, Texas. Bedrijf B is gevestigd in Albany, New York. Bedrijf B huurt een aannemer in (gevestigd in Redding, Californië), die bij bedrijf A goederen besteld vanuit een kantoor in Jacksonville, Florida. De goederen worden vervoerd vanuit een fabriek in St. Paul, Minnesota naar een bouwproject in Folkston, Georgia. Welke staat mag er Sales Tax heffen?

Het juiste antwoord is geen enkele staat. Interstate transactions zijn namelijk grondwettelijk uitgesloten van Sales Tax. Om toch te kunnen heffen wordt er door sommige staten gebruik gemaakt van de Use Tax. De Use Tax is een verbruiksbelasting, logischerwijs is dan ook het bestemmingsbeginsel van toepassing bij deze verkopen en mag de staat waar de goederen terecht komen heffen. De Use Tax wordt per definitie bij de koper geheven, maar zoals je je wel zult kunnen voorstellen zal lang niet elke burger aan zijn aangifteverplichting voldoen. Daarom proberen staten bij de verkoper te heffen. Echter kan een staat niet zomaar belasting innen bij verkopers die niet in de staat gevestigd zijn. Een verkoper is alleen aan belasting in een staat onderworpen, wanneer er sprake is van genoeg verbondenheid (nexus) met de staat. De criteria om te bepalen of er sprake is van nexus verschillen wederom per staat, maar over het algemeen is er sprake van nexus wanneer een onderneming een fysieke aanwezigheid heeft in de staat: door middel van een vaste inrichting of een vaste vertegenwoordiging.

De staat die zou mogen heffen in het eerder genoemde voorbeeld is Georgia, omdat de goederen in die staat gebruikt worden. Maar bij wie moet de staat aankloppen om de belasting te innen? In eerste instantie bij de koper van de goederen: de aannemer uit Californië. Maar omdat de aannemer in Californië zit, en geen nexus heeft in Georgia, gaat dat niet. Georgia kan dus alleen belasting innen als de verkoper, bedrijf A, een nexus in Georgia heeft.

E-commerce

Nog ingewikkelder worden de zaken als we kijken naar online transacties. Webwinkels zijn in veel staten niet verplicht Sales Tax te innen, omdat zij geen nexus in een staat hebben. Dit is natuurlijk heel fijn voor consumenten, die goederen voor een lagere prijs kunnen kopen dan de winkelprijs, simpelweg door de goederen online in een andere staat te bestellen. Maar hierdoor lopen staten veel inkomsten mis. Steeds meer staten passen daarom hun wetgeving aan en de betekenis van nexus wordt steeds breder en breder om de belastinggrondslag te kunnen vergroten.

Om een voorbeeld te noemen: webwinkel Amazon is nu in 28 staten verplicht Sales Tax te innen bij klanten, waar ze dat eerst alleen in staten moesten doen waar Amazon ook fysiek aanwezig was..

Slot

Het stelsel van Sales Tax en Use Tax is voor veel Amerikaanse ondernemingen al net zo ingewikkeld als het voor buitenstaanders is. Veel bedrijven weten niet in welke staat of staten zij belasting moeten afdragen en er worden dan ook veel fouten gemaakt. De administratieve lasten zijn hoog omdat er in het ergste geval met 50 verschillende stelsels van wet- en regelgeving rekening moet worden gehouden. Bovendien, door de onwetendheid van ondernemingen en de beperkingen die gelden op de heffingsbevoegdheid lopen staten veel belastinginkomsten mis.

In onze ogen lijkt het dan ook veel beter voor de Verenigde Staten om het stelsel aan te passen. Dit hoeft niet per se een VAT stelsel te zijn, maar meer harmonisering zou de Verenigde Staten zeker ten goede komen. Dit zal echter niet snel gebeuren, omdat staten erg gehecht zijn aan hun autonomie op het gebied van belastingwetgeving.